Ben sabit şeyleri sevmem ey can
Sen
Eğer beni dinlersen
Çağlayan ırmak ol…
Ve gönül gönderine çekilmiş
Nazlı nazlı dalgalanan
Bayrak ol…
Ben karanlığı hiç sevmem ey can
Vaktin her saatinde
Her zaman
Ağaran şafak ol…
Güneş ışıklarıyla ürperen çiçek
Seher yeliyle ırgalanan
Yaprak ol…
Ben bulanıklığı sevmem ey can
Sen
Yayla pınarlarından akan
Sulardan berrak ol…
Göl olma, gölet olma, baraj olma
Kaynak ol…
Ben uykuları da sevmem ey can
Uykulardan uzak ol…
Kış günü karları yarıp çıkan
Beyaz bir gül
Mavi bir zambak ol…
Ben zaafları da sevmem ey can
Hakikatleri sarıp-sarmalayan
Zaaflardan ırak ol…
Geri dur geri dur ey can
Nefret sarayındaki sultanlıktan
İlim ocağında çırak ol…
Sana tavsiyemdir ey can
Zalimlerin boynunda süslü kravat olacağına
Var bir garip ölünün üstünde
Kefen ol…
Kimsesiz gelinlerin yüzünde
Duvak ol…
Abdurrahim Karakoç
