Utancımı Anlatamıyorum
Ölüm hiç özenilecek şey değil
Sevgilim, ölümün güzeli yok
Bir çirkin oluyor insan görme
Sevmeyi, düşünmeyi unutuyor
Ölecek misin; ya bir meydan da öl
Ya da dağ başında kavgan için
Böyle yatakta miskince ölme
Önce ellerden başlıyor ölmek
Hiç yarım kalmış bardak gördün mü
Kitap gördün mü az önce okunmuş
Görmedin değil mi, ben çok gördüm
Bu yüzden ölemiyorum kolay kolay
Hem ölmek de nereden aklıma geliyor
İnsanlar uzayda dolaşırken
Bütün ilaçları içiyorum yarım kalmasın diye
Bütün kitapları okuyup bitiriyorum
Boyuna kuruyorum saatimi
Getirdiğin portakalları yiyorum
Sana beğendirmek zorundayım kendimi
Bilmiyorsun, direnmek zorundayım
Utanırım karşında ölmekten
Yaşıyorum böylesi daha iyi
Rıfat Ilgaz
Yaşamla ölmek arasındaki bağı hissettirmiş. Şiiri ilk okuduğumda saçma buldum. Fakat o kadar anlam yüklü ki… Bir kaç kez okumadan anlaşılmıyor. Ustad yine döktürmüş..