- Hafiften bir yağmur yağıyordu Ipıslak uzanan raylar hüzün veriyordu bana Deli bir rüzgâr musallat olmuştu Uzaklara uçuşan saçlarınaSonra bir düdük öttü hain
- Mahzun bakışlar kaldı karanlıkta Birden yalnızlık doluverdi Senden boşalan avuçlarımaBak sevdiğimiz şarkılar da susmuş Yitirmiş sevincini yıldızlar bile
- Artık bu şehrin sokakları da bomboş En cömert vaktindeki bahar bile nafileYollar götürdü sevincimi yollar Simdi tatsız bir akış halinde zaman Girgin dünyamda yalnız Yaşıyor
- pırıl pırıl hatıranSana gönül koydum Haziran ayı Böyle melûl-mahzun bıraktın beni Dağlar yalnızlığınca yücedir ama Hoyrat yine de yalnızlığın elleriAlıştığımız zamanlar
- vardı hülyalı rahat Gittin tükendi ömrümdeki aydınlık Kalbimde bir burkulma bir garipseme Mevsimler manasını kaybetti artıkBirden uzaklaşıverdi bahçemden son kuş
- Vakitsiz boynunu büktü sardunyam Yıldızlar isteksiz rüzgârlar hırçın Şimdi yalnız hatırandan ibaret dünyamBulutlar geliyor uzaklardan Bulutlar getirsin aydınlığını bana Silinsin içimdeki bu vakitsiz karanlık Yeniden hükmedelim
- zamanaGün bir daha doğmadı pencereme Bir acı şarkıya başladı rüzgâr Masmavi akışı durdu zamanın Benden koparırcasına’aldı seni ufuklarBöyle öksüz kaldı artık bu
- şehir Göklerinde mahzun bakışlı kuşlar Bir el sildi ufkumdan renkleri bir bir Hep aynı hasretle söndü yıldızlarAma hatıran var içimde sıcak Bir baca gibi hep tüten hâtıran
- Bulutlar öyle yalnız geçmeyin üzerimden Bir tanem el ediyor uzaklardanBirden susuverdi serçecik
- Temmuz bahçelerinde çiçekler mahzunRüyalarım bile senindir çocukDolaş gecelerimde uzun uzun
- Ne rüzgârda bir teselli var Ne yıldızlarda merhamet kaldı Kapkara kanadını gerdi yalnızlık
- Dünyam ufaldıkça ufaldı
Hüzün Şiirleri
İlhan Geçer
