Ben deliyim, yorgun ve yalnızım.
Kaldırımlara misafirim
Gecenin gözleri üzerimde.
Denizin ortasında küçük bir adayım
Yüzme bilmem
Yüreğimi bir yere bırakmışım.
Bıraktığım yerden çok uzaklardayım
Kapıları kapamışım üstüme.
Sürgüleri beynime çekmişim.
Ey sabreden derviş bana da sabretmeyi öğretsene.
Ben deliyim, ama çok şey bilirim.
Renkler ve zevkler hiçbir şey ifade etmez bana
Sonların başladığı yerden, başlangıçların son bulduğu yere gidiyorum.
Kara bir tren gibiyim yani bir istasyondan bir istasyona…
Hep aynı raylar üzerinde…
Ben deliyim, söyleyemediğim düşüncelerim var.
Her akşam ayrı bir meydan da.
Atatürk heykelinin karşısında olmayan aklımı darağacına asar ipini çekerim…
Ölüm… Ölüm kurşun olup yağar üstüme
Birlerce kez öldürmüş ama ölmemişim…
Ben Sıratın cambazı doğal bir felaket, sosyal bir belayım
Ben deliyim, ben buralara ait değilim…
Dağları sırt sırta vermiş bir ülkem, surlarla çevrilmiş bir şehrim…
12 den sonra volt attığım caddelerim.
Kızıl sakallı bir dayım, bir de sarı saçlı yârim var benim…
Ben deliyim, ağlamamaya yemin etmişim…
