Acı
Usandım taş basması günler yaşamaktan
Yalnızlığımı büyütüyorum korkunç yani bağırmak sana sulardan.
Her gün yeniden ölmek elinden karanlık adamların yalanla, ekmekle, silahla.
Üstümüze bakarken çağlar her çocuk başı okşadığımız
Suçlu bizmişiz gibi büyüyor avcumuzda.
Gözlerinde bile deniz dibi gözlerinde ölüler askerler ve gemiciler halinde.
İhtiyar yüreği toprağın buğdayı, elması korkuda.
Suskunluğum, utancım büyük sıkıntım kara.
Gel dağıt mavini kör kuyular uykuma.
Ahmet OKTAY
