YOLCULUK ALIŞKANLIKLARI
Resulüllah aleyhisselatü vesselam perşembe günü yola çıkmayı sever ve sabah erkenden hareket ederdi. Bineğin yanına gelip de ayağını üzengiye koyduğu sırada, “Bismillah” der, semer üzerine oturunca da üç kere tekbir getirir, arkasından da şu ayeti okurdu:
“Bunu bizim emrimize veren Allah’a hamd ve sena olsun. Halbuki biz onu kendimize boyun eğdiremezdik. Ve biz Rabbimize doğru dönenlerdeniz.” Sonra şu duayı okurdu: Ey Allahım! Yolculuğumuzda senden iyiliği, kötülükten sakınmayı senin seveceğin hareket ve işleri istiyoruz.
Ey Allahım!
Bu seferimizi kolaylaştır. Bu mesafeyi bize aldır. Ey Allahım! Yolculukta Sen arkadaşsın.
Çoluk çocuğa bıraktığımız vekil Sensin
Ey Allahım! Yolculuğun sıkıntısından, geri dönüşün hüznünden ve döndüğümüzde çoluk-çocuğumu ve mallarımı kötü bir halde bulmaktan Sana sığınırım. ”
Peygamber Efendimiz yolculukta bir tepeye çıkarken “Allahüekber!” diyerek tekbir getirirdi. Aşağı inerken de “Sübhanellah” diyerek tesbih okurdu. Sahabeler de O’na uyarak aynısını tekrar ederlerdi.
Bir yerde mola verdiklerinde şu duayı okurdu:
Ey yeryüzü! Benim ve senin Rabbin Allah’tır. Senin ve senin içinde bulunanların şerrinden ve senin içinde yaratılanların kötülüğünden, senin üzerinde yürüyenlerin şerrinden Allah’a sığınırım. Ey Allahım! Arslanların, yılan ve akreplerin ve bu beldede yaşayan insanların şerrinden Sana sığınırım. “Yol dönüşü ise; Geri dönücüleriz, Tevbe edicileriz, İbadet edicileriz, Rabbimize hamd edicileriz, diye dua ederdi.
