Yolcu
I
Gün ağarmadan yola çık sislenmeden bütün dağ taş
Dönüp dönüp bakma artık Bir ozan gibi ayrılığa düş
Dehşetli bir acıdır belki Uçurum, orman ve rüzgar
Ve ağzında kuş tüyleri Taşıyarak geçen bulutlar
Neyi bırakmışsan geride Bir kül yığınıdır şimdiden
Ömrün gibi savrulup gider işte Ama ıslığını unutma sakın
Bir türküdür yine de Yolcuya en çok yakışan
II
Dağın eteklerine vardığında Şöyle bir dur ve soluklan
Sonra meşeliklerin orada Sırtüstü uzan gün batarken
Dinle bir an ormanı ve suyu Başlayacaktır az sonra
Doğanın yabanıl konçertosu Hışırtılar içinde kalacak ova
Kayıp giderken bulutlar Usulca sokulacak yüreğinin
Gizli geçitlerine bir rüzgar Buğulu türküler duyacaksın
Ve aşk çılgınlıklar bekleyecektir Yolları uçurumla kesilenlerden
III
Dizginlerinden boşanmış bir at Gibi soluk soluğayken doğa
Soluğun yetiyorsa yaylanıp tut Yelesini ve katıl rüzgara
Unutma ki yalnız değilsin Yüreklendiriyor seni aşk
Ve birdenbire boşanan Bu çılgın sağanak Aşk ile sağanak
Hep aynı kokuyu taşıyacak Hangi kentte bir koklasan
Yolculuklar özetleyecek ömrünü Gülüşü ve hüznü sürükleyen büyü
Elinde bir gül olacak sevdiğinin
Ahmet Telli
