İçimizin boşluğunda kaybolmuştuk ikimizde!
Ne senin yüzün güldü hayatta ne de benim.
En içli acılar çekmek kaderimizdi,
boyun eğdik. Birbirimize gitmek için yol vardı da,
yolcu olmayı biz istemedik.
Yol yorğunuyduk aslında.
Yorulmuştuk aşkta Ve en çok güven sıfıra inmişti.
Bu yüzden kalplerimizde bir yanlışa daha yer yoktu…
