YOK’SUN
Yine gözlerin düştü aklıma,
Utandım, umutlandım.
O an o saniye sana koşmak istedim.
Yoktun, sessiz çığlıklarımda haykırdım.
YOKSUN, olmayışına haykırırcasına sustum…
Yüreğime işleyen hasretinin çıkmazlarına sıgındım.
Gölgelerden kaçtım.
Senin olmadığın en ücra köşelerde sızlandım.
Saçlarından esip,
Gözlerinden geçip,
Dudaklarına uzandım.
Yoksun ya, gelmiyorsun ya durup durup sana kızdım…
Oysa aşkı seninle kucaklamıştım.
Sendin bana dogan güneş,
Geceye sen yazdım.
Issız tenha köşelerde sana yaslandım.
Ay ışıgında, yıldızlarda seni aradım.
Şimdi yoksun ya, olmuyorsun ya, inan ki çok yara aldım..
Yolum yokluguna düştü.
Sol yanımda gittikçe derinleşen sızım.
Sen yoksun ya her yanım hüzün.
Yüreğimde olmayışının ezikligi,
Dokunamayışımın isyanı,
Yine yenildim sensizliğe, yine kahrettim herşeye…
YOKSUN;
Bütün benliginle uzaklaşmışsın.
Bana kendimde olmayan beni bırakarak gitmişsin.
Şimdi nerdesin, ben nerdeyim bilmeden,
Koskoca bir aşka hüküm biçmişsin.
Dahası yok sende yok’sun…..
Hüzünlü Şair
