Unutulmadan
Durmadan taşırdım yanımda üç şeyi
İri çakıl tanelerini, çatlamış bir narı
Bir öpüşün bıraktığı harlı lekeyi ipekten çalınmış
Umutlarla taşırdım
Ah sevgilim derdim, ölüm
Ne kadar çoktu yaşadığımızda.
Bize hep beyaz mendil
Sallayan Ölüm ki, İki kapısında
Haki bir yalnızlık
Dikilirdi Ve hatırlatırdı Bize, güz kuşlarInın
Uçup gittiği denizleri. Bense, yulaf kokan
Dağlı ellerinde Dolaşmak gibi kolaydır
Sanırdım yaşamak ve sana kansız
Bir gökyüzü Getirirdim Getirebilsem ah, –
Avlusunda çocukların Korkmadan oynadığı –
Lalelerle Donanmış simli bir gökyüzü.
Bir öpüşün bıraktığı harlı lekeyi
Çatlamış bir narı, unutmadım.
Behçet Aysan
