Tutup ellerimden alıp gidesim var
kendimi.Şöyle Uzaklara, mor sümbül
kokulu dağlara, yalnızlıklara.Ne bileyim
işte kimsenin olmadığı keşfedilmemiş
kıtalara.Aklım kendine boşluğu derin
bir kuyu, düş ormanları düşlüyorum
geceler boyu.Biraz Ayrılıktan kaçıyorum
biraz da kalabalıklardan.Belki huzura
erer hayallerim.Ah yarım kalan hayallerim,
ağlamak işte benim kaderim…
