Sonrası…
Bir türlü hiç bu kadar uzun olmadık
Hep ayakta, hep yanyana, hep bekleyiş;
Ama hiç yorulmadan, hiç yüksünmeden.
Suskun dakikalar ümitlerce geniş,
Gülümsemeler hayallerime katık
Ve kaçıncı fırsattır, hoyratca giden?
Bu en kısa uzun olmak, bu en kısa
Esnemeler dönük; çaresiz, yorgun.
En yeniden en uzağa bir kuş uçar,
Bencileyin kaçan fırsatlara vurgun;
Geri dönse, alınyazımı okusa
Bilsem artık, bu tükenmezlerde ne var?..
Aslında beklenmedik dar zamanlardır,
Bütün “keşke”lerden öç almaya durmuş
Özleyişleri, doyasıya emziren.
Eskimeyen “ah”lar ne: yeniden doğuş.
Sonrası aşk; gözü kör, kulağı sağır
Ve ayrık otu gibi durmadan süren…
Gültekin Samanoğlu
