Sen Sonbahardın. Ben dimdik ayakta duran bir ağaç.
Geldin döktün tüm yapraklarımı. Aşk gibi. Bedende ki ruh
gibi. Dağıtın savurdun beni. Bir adada yanlız ve yaprakları
dökülmüş bir ağaç gibi. Yalnızım. Kurudum yağmursuz susuz
kaldım. Tıpkı SENSİZ ve AŞK’sız kalır gibi. Hadi durma sevgili.
Bir fırtına çıkarda kır Parçala beni hertarafımdan. Ada ağaçsız.
Ben “SENSİZ” kalsam ne olur ki. Sen gittikten sonra. Herşey bitmedi mi zaten…
