Mutluluk bir kuş kadar özgür olmaksa kanadım kırık uçamıyorum
Çocukluğum düşüyor aklıma
İçimden bir çocuk büyüyor
Gülüşlerim ağlıyor
Mevsimler üşüyor
Dalından yaprak dökülüyor
Yollar uzuyor
Geçmiş gelip geçiyor
Yitirilmiş ne varsa çocuklukta kalıyor
Mutsuzum, herkes gibi
Kaybettiğim insanlar geliyor hatrıma
Baba şefkatinden yoksunluk doğuruyorum
Ve kaybettiğim nice insanların peşin sıra üzülüyorum
Kalan Sahtelikler içimi acıtıyor
Mutlu olmama sebep ne varsa hep yok oluyor
Tutunamıyorum hiçbir şeye
