Mektup Mevsimi
Tıka basa özlem dolu olsa da
Mektuba kalbimi koyamam
Oysa sizinle aramızda
Dağlar
Mavi ormanlar
Ve sabahı umutlara açılan geceler var…
Mektup mevsimidir artık
Başka öter dalda kuş
Güneşin doğuşu başkadır
Batışı bambaşka
Balık yüzmesini unutur
Palyaçolar ağlar
Sonra bütün renkler
Biraz daha siyaha kaçar…
Mektup mevsimidir artık
İklim şaşırır bu coğrafyada
Bir bakmışsın kar yağar
Bir bakmışsın
Güneş allı pullu gelinliği ile
Sonra bir sokak satıcısı gibi bağırır insan
Boş sayfalara
Boş duvarlara
“Nostaljici geldi hanım!”
Rahat bir nefes için
Tek bir nefes için
Alır başını gider insan
Çizgileri görmez
Çizgileri hiç görmez
Yalnızlığın gözü kördür
Mektup bekler insan
Mektup mevsimdir artık
Ellerini sıkamadığım
Öpemediğim
Ellerine kurban olduğum insanlar
Her biri yer
Her biri gök
İçime bastırıp bastırıp
Sığdıramadığım insanlar
Mektup mevsimidir artık
Anlayın beni…
Ve
Tıka basa özlem dolu olsa da
Mektuba kalbimi koyamam
Oysa sizinle aramızda
Dağlar
Mavi ormanlar
Ve sabahı umutlara açılan geceler var…
Nevzat Tekin
