Yarım kalan bir şarkının aklımda kalan nakaratı ile avutuyorum gönlümü! Kaybettiğim yerden başlamak isteyip de sona gelmek en kötüsü işte. İnsan defalarca yemin eder ya hani. Bu defa ben olmayacağım. Bu defa kanmayacağım. Beni bu defa kimsenin üzmesine izin vermeyeceğim… Defalarca ve defalarca üzülürsün oysa. Kaybetmek varsa kaderde üzülmek kaçınılmaz olur. Ve her üzülen kırgın’dır. Kırgın insan saftır. Masumdur. Yalnızdır…