Kış Gecelerinde
Bütün şehir nihayetsiz bir nur içinde…
Kış mehtabı daha parlak, daha lekesiz ,
Ne buluttan bir eser var, ne bir küçük iz…
Gülümsüyor gibi sema sürur içinde.
Şu saatte kesilmemiş henüz gözyaşım,
Penceremin kenarına dayalı başım,
En küçük bir teselliden; ümitten uzak,
Hep o eski günlerimi hatırlayarak,
Ben, sabahı bekliyorum fütur içinde.
Bütün şehir nihayetsiz bir nur içinde…
Karşı evler bir saadet yuvası yine,
Ayın beyaz ışıkları dolmuş içine…
Şimdi çiftler uyuyorlar bu nur içinde.
Şu saattesade bir ben tek başımayım.
Ben, ya Rabbi, bu uzlette nasıl yaşayım?
Düşünmeden ayrılığın nihayetini,
Hissettiğim dakikada ihanetini
Seni nasıl terketmişim gurur içinde.
Bütün şehir nihayetsiz bir nur içinde…
Yıldızlardan görünmüyor semada eser.
Salmış uzak alemlere gizli akisler,
Birer katre ziya gibi billur içinde.
Artık dinse başımdaki şu zehirli sam,
Şu saatte gözlerimi biraz kapasam,
Düşünecek değil miyim seni yarın da?
Söyle kimi görüyorsun rüyalarında?
Eminim ki uyuyorsun huzur içinde!..
Orhan Seyfi Orhon
