Düşün ki hiç kimse yok yanıbaşında.
Bir başına yapayalnızsın. Çöldesin. Ne ekmek ne su.
Aşık olacağın biri yok. Sevecegin birileri.
Oturup dertleşecegin bir kimse.
Dizlerinde ağlayacağın bir anne.
Ne bir gülün kokusu ne de denizin o sıradışı dalgası.
Martılar yok. Kalabalıklar yok.
Adres soran, ateş isteyen, bir lira ekmek parası diyen.
Asıl şimdi kimsesizsin. Kim kurtarır ki seni çölde.
Kim ister ki böyle bir hayatı.
Hiç konuşmadan yaşar mı insan ?
Hiç duymadan, hiç dokunmadan,
hiç sevmeden, öpüp koklamadan.
Bu hayat cimri. Bu yaşantı hüsran bu dünya yapayalnız.
İster misin bu çölde olmak? İster misin bu çölde ölmek…
