Kendi karanlığıma gölgeyim şu aralar.
Dipsiz kuyulara düştüm.
Mutluluğa uzak bir düştüm.
Gidemiyorum bir atım öteye.
Bütün eziyet bende,
günah bende,
gün ah çekiyor her gece.
Geçmişin izi var hala gelmişimde.
Geldi geçti diyemiyorum hiçbir şeye.
Tutukluyum bu zindanda.
Hükmü kimdir.
Nedir
Ne zaman biter muamma…
Sesime hüzün karıştı şarkılar yasta.
Tadı yok mevsimlerin.
Yaşıyorum ışte içi dolu boş dünyada.
Birilerine küstüm.
Sayfalarca içimi kustum.
Dinmedi yürek yangınım geçmedi kalp ağrım.
Bitmedi.
Gitmedi.
Son bulmadı.
Ağlamak en çok bana yakıştı.
Gözler ağladı, sözler ağladı, yürek içten içe kan ağladı.
Geceler sarhoştu.
Uykusuzdu, geceler yarınsızdı.
Ben duydum, ben bildim.
Kimse uyanmadı.
Haykırdım var gücümle,
sesim benden bir adım öteye gitmedi.
Herkes mi sağırdı, kördü.
Kimse bir şey duymadı, görmedi.
Hayata hangi pencereden baksam yağmur yağardı.
Ben hep gri son bahardım.
Son umut dedim.
Son defa umut ettim.
Sona geldim.
Yön veremediğim sonlarım oldu hep.
Bir film bitti, bir hikaye son buldu.
Şiirdi okundu geçti.
Şarkıydı söylendi ve bitti…
