Kara Gözlerin
Kara gözlerindeki umut
Siyah saçları kadar karamsardı ve kadere küsmüştü
O, bir kere Sevgiyi öldürdü diye… Sanki ona uzanan ellerde
Keskin bir bıçak Ha vurdu ha vuracak
Bu, benim karanlıklarım, Bu benim sırlarım diyor hep
Bir gün gelecek Şefkatle kollarına saracaklar…
Asılsız sevgilerdi onu yıkan aslında Umutları umduğu gibi çıkmamış
Beklentileri hep korkuları olmuş Sanki bütün hayatı,
Kupkuru bir odadaymış kopamadıklarıyla..
Gülüşleri bir sigara içimi zamanı kadar az Her nefeste biraz daha kısalırken
Bütün beklentileri Duman duman uçuyorlardı.
Kurallar koymak isterken dostluklarına,
Kuralları bozduğunun farkında değildi aslında…
Şimdi o gözlerde, Vakitsiz yağan yağmurlar var,
Hasat mevsimi bitmiş bahçelere Sağnak sağnak yağacaklar.,
Belki gönlünde gökkuşağı açacak Ama, altından çocuklar geçmeyecekler.
Su yerine zehir akacak ırmaklarından, Hiç kimse içmeyecek…
Ya Ben, Şimdilerde bir bağ bozumu hüznü var içimde,
Üzümlerim gazap üzümü Şaraplarımsa gözyaşları…
Sen güz güneşinde, sanki kanadı kırık bir kuş,
Konmuştu bahçeme, Ona şefkatle eğilirken
Pır diye uçtu birden Kırık sandığım kanatlarındaki sahtelik, ve inancımla birlikte.
AHMET MUHİP DRANAS
