İnce Sızı
Var mıdır nalçaları sevincin
Gün tene değince kanatları uzar mı
Derin bir secde gibi rüzgara aşılanmak
Dostları düşünmenin çarpıntısından mı
Yokum arkadaş düşünmekle varılan tada
Hayata yalnızca kafanı banmak
Gövdende namusluca güdebilmek sevinci
Elbet burkulup kalmaktan iyi.
Kara gözlerimde uğuldayan bu değil ancak
Elde tüfek, elde alet, yürekte kor
Cebelleşmek yalanla, kirle, tahvilatlarla
Damarlarına papatyalar doldurarak
Bir serinlik olup dünyaya sokulmak
Ben bir deli fışkın değil miyim Sahibim
Köroğlu’nun da sahibi değil mi
Ve çocukların ezbere bildiği gömleğimin
Kendirini kendim ekmedim mi
Öyleyse arkadaşım sinem kanayadursun
Ta ki sürgün ya da mahpus kırışıklar yerine
Yüzümüz köylü ve gurbetçi yanıklığa dursun
Sevmekle doğrulanmıyor madem kalbimiz
Girelim yarimizin avlusuna tam tekmil
Ve mürdüm erikleri
Ve dopdolgun elmalarıyla o bahçede
O geniş kalçalı yarimizi dört kere.
İsmet Özel
