İnsan sürekli değişen ve dönüşen dünyanın içerisinde kendine bir yer bulur! Artık o mekanda hayatına devam eder. Bir şeyler değişir zamanla. Eskinin yerini yeni alır. Eskiden kalan hatıralar hep düşüncelerinde dönüp dolaşır. Her gün adımladığı sokaktan uzaklaşır ve bir gün o sokağa yolu düşer. Ayakları onu oraya getirmiştir. Hatırası vardır orada solmuş. Yabancılık çekmez ama yinede tanımak ister yeniden…
Uzun süren bir yolculuk gibidir hatıralar. Ve en çok o yolculukta onu uğurlamaya gelenler için ağlar. Eski yenidir artık. Yeni kurulmuş bir düzene alışmaktır layık olan.
Sevdiğin eşyalar yolculuk ederken sana, payına düşen hüzünden bir parça da onlar nasibini alir. Tozlu resimden ibaret ise gülüşlerin ve o gülüşe hayatını sıgdırmışsan eğer, bırakıp gidemezsin onu orda öylece. Her ne kadar iğreti gibi dursa da kimi eşyalar ve sana acı verse de, bavulunda bir köşe bulurlar elbet. Yolculuk uzun olabilir. Ama her durak kısacık bir mutluluktan ibarettir. Belki bir çay içimlik. Belki bir kaç nefes çekimlik….
Seni anlayan kim olursa en çok ona uzak kalırsın. Ya hayat şartları izin vermez buna. Ya da sen izini kayberdersin bir süreden sonra. Akşam telaşı çöker üzerine. Yorgun dönersin evine. Fırından aldığın sıcacık ekmeğin kokusundadur sevincinin bir parçası…
Emekleyerek yürüdüğün bir yol düşünce çıkmaza geriye dönmek ağır gelir insana. Düştüğünü zaman anlarsın kimin değer verdiğine ve kimden değerinin karşılığını aldığına. Bazen ‘Seni anlıyorum ‘ demek yetmez düşen birine. Elinden geliyorsa ve yüreğin el vermiyorsa elini uzatacaksın hiç tereddüt etmeden en değer verdiğine…
İşte hayat denen bu çileli yolda çoğu insan geçmişinin acısıyla eskinin hatırasıyla hep beraberdir. Özlem duyduğu hatıraları vardır. Ansızın giden birileri. Gitmek diye bir illet işte. Seni koyu yalnızlığın ortasında bırakıp gitmek…
Sığındığın her liman biraz soğuktur ve sana hep ayrılık şarkıları söyler…
Sonra bir bakmışsın yıllar geçmiş aradan. Geçen her zaman hayatında yeni bir başlangıçtır. Ve başlangıç hep eskinin yenisidir. Göz açıp kapayıncaya kadar süren mutluluk en vazgeçilmez duygudur. Sen o duyguyu hep gözyaşında ararsan. Ağlamak da mutluluktur. İçini ferahlatırsın. İçini dökersin. İçinden geçenleri gözyaşların ile anlatırsın…
