HASRET NÖBETİ..
Hasret nöbetinin gece vakti katranlığındayım.
Annemin kokusunu getiriyor rüzgar.
Hafif uğultular arasında kendime çığlık oluyorum.
Sırtımda vatanım, bayrağım ve toprağım yüklü.
Elimde demir parçası.
Kah özlemlere kurşun sıkıyorum, kah kahpe düzene.
Babam sırtımı sıvazlayıp,
‘Yiğidim,ülkeme seni bekçi gönderiyorum,
Gözüm arkada kalmasın’
dediğinden beri gözümden yaşlar dinmedi.
Ama korkumdan değil,tembelliğimden asla değil.
Mertliğimden, şerefimden, onurumdan ağladım.
Vatan topraklarının emanetçisi olmanın mutluluğundan ağladım..
Gözyaşım güç.
Gözyaşım hasret.
Gözyaşım kan.
Annem kokuyor vatan toprağım buram buram…
Kurşun yaram yoktu ama,
ocaklarına ateş düşen bir çok silah arkadaşım oldu.
Yüreğimizi yakıp geçen, içerimizi dağlayıp giden.
Gövdesi kan, alnında namus,
avuçlarında cennetin en baş köşesinin nişanesi vardı.
‘Bekleme beni anne’ diye düştü yere.
‘Bekleme beni anne’ dedi, son nefesinde.
Benden çok yaşadı o.
Kurşun sıcaktı, kurşun sıcaklığında özlemleri vardı.
Sonra melekler ağladı.
Daha sonra vatan karalar bağladı.
Tek istediği, hakkınızı ‘helal edin’den başka bir şey değildi.
Hep bir ağızdan tekbir getirilip
Ey şehidim, binlerce kez helal ederiz, oldu.
Oysa, kimsenin hakkı yoktu.
Ve birisi çıkıp, asıl sen bize milyon kez helal et, diyemedi.
Mezar taşına şehit yazıldı.
Neler çekti, geride kimleri bıraktı hiç hatırlanmadı.
Ama yiğitti, mertti.
Bozkırın, Anadolunun en hasıydı.
Adam olmadan adam ölünür mü Anne ?
Bizi bir kez vurdular bin kez Adam dogduk.
Ah anneciğim, vatan gibi kutsal sevdiğimsin.
Şimdi ellerim üşüyor ya sanma ki üşüdüğümden
sensizliğe buz kesmişim dağ gibi.
Dilimdesin ve kurşun gibi aklımda.
Yolumu gözleyen Yarim var o da senin kadar kalbimde.
Neylersin güzel anam, biz sevdalara aşığız.
Biz aşk içinde yaşarız.
De ki, haylaz oğlum,
De ki, karagözlüm.
De ki Askerim.
Kurşun gibi Özledim sizleri Anne.
Eger Bende dönemezsem geriye sakın ağlama üzülme..
<Hüzünlü Şair > Bayar Özer
