Güzel Kız Sokağı
Akşamüstü, Kayhan’dan aşağı
İnerken dalgın, düşünceli
Birden bir sokak: Güzelkız Sokağı
Ve bir ahşap pencere, basma perdeli
Eski zamanlardan bir kapı
Ardında küçük, dualı dünya
Sessizce sürüyor saltanatı
Balkonda iki saksı sardunya
İçerde birtakım sesler: dikiş makinesi
Belki çeyizini işliyor Güzelkız
Bir şeyler anlatıp duruyor annesi
Kızın aklı kısmette, aralıksız
Eşikte kıvrılmış hırsız kedi
Lokma kokusu geliyor bahçeden
Sahi, bugün Regaip Kandili
Tövbe güğümleri doluyor çeşmeden
Komşu pencerede bir kadın
Dalıp gitmiş kendi alemine
Yok üzre yaşamaktan kırgın
Adı bile yazılmamış defterine
Ben nasıl şairim, ayıp
Kırk yıldır geçmemişim buradan
Kimbilir kimler geldi, kimler kayıp
Öğrensem anlamı yok sonradan
Bu sokak kimden aldı adını
Bilsem vurulurdum mutlaka
Kütüklerde bulamadım kaydını
Hayat dediğin zaten, tuhaf bir şaka
Nahit Kayabaşı
