Gün Kararmasın Geldiğinde
Güz yakmadan gülün pembesini
Avuçlarımda o, sokul yanıma
Gülüşünle ısınsın bedenim
Ve dudaklarımda acılaşan ıslık
Adınla çiçeklensin Serçeler göçe dayanmaz bilirsin
Ne özleyen bir bakış kalır Ne de sımsıcaklığın
Sular donar yürek üşür Sende kalır seni yakan
Uçurumlar açılır yollarında Buharlaşır çiy damlaları
Terli bir kısrak gibi gel kapıma Savrulsun saçların
Yastığım kekik koksun Uzağı yakın et Pembeleşsin çarşafın
Ölüm kapımın tokmağında Ayrılığı iyi bilirim
Ferhat olmıyayım dağlarda Ey gülün pembesi ile
Bir gülümseyişi paylaşan Kar yağıyor yatağıma
Avuçlarım kutuplara döndü Gün kararmasın geldiğinde
Ahmet Telli
