Gözlerim bakışlarına dügümlü kaldı.
Çırpındım, uzaklaşmak istedim senden.
Kurtulmalıyım yar, karanlık çökmeden karaya varmalıyım.
Daha da çok bogulmadan,
Saçlarına yakalanmadan,
Dudaklarının yüzeyinden usulca gitmeliyim…
Sensiz , senden ayrı kalmaya mahkum oldugumu bilmeliyim.
Yoklugunun mahpuslarında müebbet sensizlige hüzün giymeliyim.
Bütün günahlar üzerimde,
Yarım kalan heveslerle,
Ellerinden usulca kaybolup gitmeliyim…
Hani dönmeyen gidişler vardır ya.!
Tıpkı senin bana hiç gelmeyipte hep gittigin gibi..
Oysa ben hep sende kaldım yar,
Senin hiç olmadıgın bir çok gelişlerle geldim.
Ama bilmedin, görmedin.
Ben sende hiç olmamıştım ki yar…
