Gel Unuttur Bana Seni
Ve gittin…
Öncesini düşünmek istemediğim sonrası ise meçhul bir aşktı yaşadığımız…
Ve aşk bitti…
Giderken geride bıraktığın,içinden seni de almayı unuttuğun bir kalp…
Biraz hasarlı,ürkek,bir o kadar da beceriksiz…
Seni unutmayı bile beceremedi bu kalp…
Aşk bitti…
Sensiz uyuyamadığım geceler,karanlıktan korktuğumda çevirdiğim numara,sabah kalktığımda huzur verici sesin yok,gözlerin yok…
Dedim ya gittin…
Sen gittin gideli bu ilk ve son mektubum sana…
Artık seninleyken yazdığım şiir ve mektupları düzeltiyorum ve düzelteceğim…
Seni seviyorumları “seni ne cok sevdim” yaptım, meğer ne çok seni seviyorum yazmışım, seni öpüyorumları “seni özlüyorum” yaptım…
Yaptım da bir “seni unuttum” yapamadım…
“Seni unutmalıyım”da kaldı hep…
Seni unutmalıyım!!!
Ve gittin…
Sadece bitti dedin…
Fazlasına gerek yoktu zaten…
Herkes anlamak istediğini anlardı değil mi…
Ama inan hiçbir şey anlamıyorum…
Sana lanetler mi yağdırmalıyım? Yoksa yolun açık olsun mu demeliyim?
Yok bu çok fazla, dilerim Allah’tan bensiz gittiğin hiç bir yol açık olmasın!
Sensiz aldığım nefes nefes değilken, bensiz aldığın nefes nefes olmasın…
Yok bu da çok fazla…
Ben kıyamam ki sana…
Ben sadece geride bıraktığın bu beceriksiz kalp için yalvarıyorum…
Gel unuttur bana seni
Kahraman TAZEOĞLU
