Dönsen Şafaklarla
Çocuk türkülerimin içinden çıkıp
gelsenBana kederlerin en güzelini
getirsen Sonra İstanbul’u bırakıp gitsem
Kızkulesi sırılsıklam ağlasa Karidesler
pırıl pırıl balıklar ağlasa Bulanık
güneşlerde düşsem yollara
Saçların uçsa bulutlar arasında
Kaşların, kirpiklerin uzasa yıldızsı
İncecik şamdanlarda yansa hatıran
Deniz fenerleri çaksa bir yeşil, bir kırmızı
Her ağacın arkasından ve her köşeden
Sen çıksan karşıma
Sıcak bir yağmur akmasa ellerinden
Yüzüme hep acır gibi bakmasan
Geceler kararıp kararıp gelmese
İstanbul’u bırakıp gitmesem
Ufalsa ufalsa yalnızlığım
Sen essen mutluluğun denizlerinden
Gelsen umutsuzluk çiçek açmasa
Lodos kuşları konmasa rıhtımlara
Gene beyazlığın aksa çeşmelerden
Yokluğun yüzmese bulutlarda
Tutup pişmanlığın eteklerinden
Şafaklarla dönsen kıyılarıma
İlhan Geçer
