Güneşe tutuldu, yangın gözlerim
Yandıkça yüreğim eridi, bitti
Kaybettim güneşi arar, özlerim
Hep bekle, dönerim der idi bitti.
Hükümlü ruhuma gece sarıldı
Karanlık kalbime gökler darıldı
Ufuklar ümidim ile karıldı
Kavuşmak gözüme fer idi, bitti.
Aşkıma karşılık verdi korkmadan
Dertli güllerimi derdi korkmadan
Gir dedim kalbime girdi korkmadan
Gerçek sevilecek er idi bitti.
Başka bir mevsimde açtı çiçekler
Gizlendi hep benden acı gerçekler
Bıkmadan şu gönlüm bekler hep bekler
Hasretim içimi yer idi bitti.
ABDULKADİR KARAMAN
