Bitiyordu yine gece hep aynı hüzünle
Ve ben her gece yeni bir umutla kapatıyordum gözlerimi
Gözlerimi açtığımda yeniden doğan güneşle doğuyordum güne
Beklemek kaderimdi
Bekliyordum tüm kalbimle
Omzuma çöken, kalbime düşen, sırtıma yüklenen ağır bir yük vardı
Yükleniyordum tüm benliğimle
Hayatla savaşmak zordu
Savaşmayı da hiç sevmiyordum
Sevmediğim tüm yanlışların üstüne gidiyordum
Gittiğim her yoldan pişmanlıkla dönüyordum
Birşeyler vardı
Yalnızlık desem
Yarınsızlık desem
Yar’sızlık desem
Nedir nerdedir ah bilsem..
