Biliyorum bir yağmur sonrası üzerine gökkuşağını giyinip kurak
toprağıma süzüleceksin. Güneşi gözlerine serip soğuk gölgelerime
düşeceksin. Lakin gelmesen de korkmuyorum artık. Neden diye sorma
sevgili. Ben sen olmuşken; kendimi yüreğinden hayata ödül diye
bırakılan bir nefes bilmişken korkmuyorum gidişini yüreğime
söylemelerinden sevgili. Korkmuyorum yokluğundan.
Bir yudum sevginle yaşıyorken dudaklarının şefkatine sığınmış
bir izmarit olmuşken korkmuyorum gelmeleri ertelemelerinden sevgili..
” Sendeki ” beni ” öldürebilirsin, lakin bendeki ” seni ” asla !
