Bilir misin suskun yüreğimin ne acılar çektigini.
Buğulu camlara gülen yüzler çizip, dalıp gittiğim hayallerimi.
Masum bir çocugun damla damla ağlayışları misali,
Eve götürdügüm sıcak ekmegin kokusu gibi.
Özledim seni, özlemler duydum ey yü
reğimin paresi…
Zamana sıgmayacak kadar zamansız bir aşk.
Saatlerce gözlerinde say eden bakışlar.
Belki anlık saflıgımın soluk çehresi.
Belki de geçit verdiğim tarifsiz aşkın tarifi.
Zamanı ve mekanı yoktu aslında; Suskun yüreğimin tek sahibi…
Akıp gidebilsem her nefes seninle.
Düşlere düşsek arsız geceden habersizce.
Sussan bana, susacak kadar dokunsan ruhuma.
Saçlarında tel tel kaybolsam.
Seni doyasıya içime çekip uzansam gözlerinin kıyısına.
Ah suskun yüreğim uzansam sol yanına….
Şimdi dokunabilir misin sen haykıran yanlarıma.?
Bende azalan umutlara çogalan mutluluklar ekleyebilir misin.?
Aklım zorda, zoruma gelip yüzüme soluk verebilir misin.?
Git başımdan ey hasretler çığlığı gibi;
Hoşgeldin suskun yüreğime edasıyla bende tükenebilir misin.?
Yıldızların kollarında yalnızlıga inat yaparcasına,
Karanlık karmaşadan kurtulup aydınlıga hayaller kurarcasına,
Elbette dogan güneş içimizi ısıtacak.
Elbette SUSKUN YÜREĞİM aşk bizi de bulacak….
Hüzünlü Şair
