Asansör
Telefon santralleri
Beni sana bağlar sevgilim
Nükleer santraller ölüme
Gökyüzünün nerede olduğunu soran
Bir vapur dumanına
Yanıt veremiyor hiç kimse
Çocuğunu asma köprüde sallayan
Bir annedir istanbul
Ki onun
İçi süt dolu
Biberonudur kız kulesi
Soğusun diye suya tutulan
Ne kalem kılıçtan
Ne kılıç kalemden üstün olsun
Öğrensinler birlikte yaşamayı
Örneğin kalem
Aşk şiirleri yazsın
Ve köreldikçe kılıç yontsun
Yalnız kaldığımız an da bile
Alırız insan kokusunu
Issız adasında
Üstünden atamamıştır robinson
Yakalanma korkusunu
Kendi boşluğuna asılı
Birer asansörüz aslında
Ve ben elimde
Taze bir karanfil
Sıkışıp kaldım
İki kadın arasında
Sunay akın
