Ardından
Gideceğin yere beni de götür
Sorana derdimin dermanı dersin.
Götür de istersen sokakta yatır
Elimde gönlünün fermanı dersin
Adını iğneyle işle derime
Kölemdir desen de gitmez arıma
“Bunlar ne?” derlerse mektuplarıma
Mahvolmuş bir ömrün romanı dersin
Duysalar da coşup çağladığımı
Bilmezler sana bel bağladığımı
Görenler olursa ağladığımı
Fırat’ın en coşkun zamanı desin.
Halil Soyuer
