Her geçen zaman daha da çok sen borçlanıyorum hayata.
Bütün benliğinle yok/sun.
Sözlerin fısıldamıyor kulaklarıma, dudakların ıslatmıyor tenimi.
Kokun da küsmüş.
Ellerin uzak, gözlerin firarda, saçların değmiyor yanaklarıma.
Şimdi saatler seni çal/ıyor, neden yok/sun yanımda ..?
BaYaR öZeR
Bu yazı 4 kez görüntülendi. Şu anda 1 kişi okuyor.
