Herkes gitti, kaldı umut!
Her şey bitti, baldı umut!
Gözümde fer, canımda can
Tutunduğum daldı umut!
Feryad ederken, her zaman
İmdadıma geldi umut!
Hasret çekerken sevince
Kederimi aldı umut!
Karamsarken, teselliye
Kuşandığım saldı umut!
İsyan ederken, asiye
İtaatkar oldu umut!
Saklandığım dehlizlerde
Kaybolunca buldu umut!
Mutsuz oldugum zamanlar
Ne, sıkıntım? bildi umut!
İcimde paslı, pörsümüş
Ne acı var, sildi umut!
Korktuğumda sigindigim
Sarıldığım, eldi umut!
Hazan sarınca ruhumu
Kokladığım güldü umut!
Ömrü ömrüm kadar uzun?
Ben ölünce öldü umut!
Abdulkadir Karaman
