Gündüzümde güneş, gecemde de ay göstermiyordu yüzünü,beni tek dinleyen odamdaki dört duvarımdı.Karanlık hakimdi.Sessizliğin en hakim olduğu anda aklıma geldiğinde sesszilik yerini kulakları sağır eden bir isyana bırakıyor ve bende deli volkanlar,fırtınalar kopuyordu. Yorgun düşüyor bedenim her nekadar seni unutmaya çalışsamda buğulu gözlerim hayalinle karşılaşıyor ve bu sefer yüreğimin deli isyanı başlıyor..Ruhumun bedenime sığmadığı sensizlikte dar ve anlamsız geliyordu sensiz kaldığım bu zaman dilimi..

Taner Kılıç