Senden sonra ne mi oldu bana… Anlatayım sevgili…
Ben yalnızken… Senin o taş kalbin beni hatırlayamadı…
Ben senin için ölürken… Sen Kahkahalara boğulmuş hiçe saydın beni…
Tıpkı kimsesiz bir çocuğu azarlar gibi… Ben öyle çok sevdim ki seni…
Hayallerde kalbimde rüyalarımda hep seni gördüm…
Hep seni andım ve dokunup sarılmak istedim hıçkırıklar içinde…
Meğer ne yalnızlık zormuş… Tıpkı yaprağın daldan ayrılması gibi kopup gittin benden…
Ama bilemedim gidipte gelmeyeceğini… Canımı feda ederim sana bunu biliyorsun…
Bir gülüşün için ve sesini duymam için… Yapmayacağım
şey yoktur… Yeter ki ismimi an ve sevdiğini söyle bana…
Iste o zaman dünyayı ayaklarına… Sevgimi kalbine sererim
Tıpkı halı misali… Çünkü… Ben ” SENİ ÇOK SEVİYORUM“
